Curriculum Vitae
———————————
opleiding
HBO
Academie voor
Beeldende Kunsten
Arnhem
1980-1984
grafische vormgeving/illustratie/
fotografie
Cum Laude
———————————
werk/banen
Ampersand, vormgeversstudio
Utrecht
1985-1987
grafisch vormgever/illustrator
Rabobank/Kodak/BP/MKI/Amagram
Teldesign,
vormgeversbureau
Den Haag
1987-1988
grafisch vormgever 2D, 3D/Huisstijlen
Ministerie van Verkeer en Waterstaat/NKF/C.S.O
———————————
zelfstandig ondernemer
illustrator/kinderboek-
illustrator:
1988-heden
Uitgeverij Kok, Kampen
Uitgeverij Zwijsen, Tilburg
Uitgeverij Elzenga, Tilburg/ Amsterdam
Uitgeverij Malmberg, Den Bosch
Uitgeverij Leopold/Uniboek, Amsterdam
Uitgeverspers:
– Cosmopolitan/Viva/Libelle/
Avenue/Margriet, Amsterdam
– Huis & Interieur, Utrecht
kunstschilder:
1995-heden
Artbroker International, Boxtel
Galerie Stima, Breda
Galerie De Kunst Salon, Hoorn
Galerie Gelderland, Arnhem
Galerie De Vink, Utrecht
Galerie Atmyr, Amsterdam
Galerie Kanis, Alkmaar
Galerie MTC, Eindhoven
Galerie Luna Art, Venlo
Frame Products, Amsterdam
Business Art Service, Raamsdonkveer
Kunst-Media, Zwolle
De Tuinen, Appeltern
Clini Clowns, Amsterdam
Proeven van Kunst:
– De Smaak, Arnhem
– Mero, Scheveningen
– De Zotte, Rotterdam
Eigen klantenkring
———————————
Omdat ik gezien mijn werkzaamheden niet alla minuut de telefoon kan beantwoorden, graag even inspreken mét vermelding van uw telefoonnummer.
Liever graag eerst een mailtje tevens met vermelding van telefoonnummer en volgt er ongetwijfeld een belletje van mij.
JOYCE VAN OORSCHOT
f i n e
a r t i s t
laats bijgewerkt
15/10/2024
Joyce van Oorschot (Apeldoorn, 1963)
1985 was het jaar dat Joyce van Oorschot cum laude als grafisch vormgever afstudeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem.Na een aantal jaren met veel plezier voor verscheidene bureau’s en uitgevers te hebben gewerkt als vormgever, fotograaf en illustrator is ze uiteindelijk voor zichzelf begonnen.Hierdoor kon zij zich met name ook gaan storten op het maken van grote schilderijen..In de loop der jaren heeft Joyce hierin haar eigen methodes en technieken ontwikkeld.
Met name de begeleiding van haar vader en het leerproces van de ambacht van de ‘oude meesters’ en de rijke schildersverhalen (ook uit de familie) kreeg zij ook kleurenleer en de kennis van materialen inclusief de effecten hiervan(de chemie). Tevens zelf de verven en lakken maken d.m.v. o.a. pigmenten / biest / eigeel & eiwit / terpentijn, olie en water.
Ze blijft nieuwe materialen uit proberen welke zijn terug te vinden in haar werk, o.a. acryl, aquarel, olieverf, pastel, bladmetaal, nagellak, hout, krijt, roest, oxide, zand, pigmenten, kunsthars, glas en natuurlijk haar eigen gemaakte verven & lakken.
In haar schilderijen is duidelijk haar ‘handtekening’ terug te vinden waarmee de werken worden gekarakteriseerd door een krachtige vormgeving en een sterk sprekend kleurgebruik.
A M B A C H T
Ik mag mij zeer gelukkig prijzen met wat mijn vader mij heeft geleerd en bijgebracht aan materiaalkennis & technieken, waarmee ook de werking van de chemie van de materialen onderling en truckjes voor een speciaal effect. Verven en lakken zelf te maken met o.a. pigmenten, biest, eigeel, eiwit, olie, terpentine en water.
De prachtige verhalen over zijn opa (‘opa Schilder’) hofschilder van koningin/regentes Emma, de oude meesters maar ook de ‘nieuwe’ deze laatste moesten dan wel onderscheidend zijn, geen klodderaars of erger nog; namakers zonder eigen mening. (behalve Geert Jan, “de meester-vervalser aller tijden”)
Ik ben hem erg dankbaar hiervoor (zelfs het ‘senang’gevoel van een zwareterpentinelucht).Ik heb van mijn vader enorm veel geleerd en dit te samen met de ‘brandsituatie’ heb ik zó’n brede kennis verworven dat ik wel durf te zeggen dat “écht alles kan!” En daarmee ook, dat iederéén alles kan. (met een beetje aanmoediging en wat zelfvertrouwen)
Daarom mag de ambacht, om maar zo te zeggen, nooit verloren gaan! Ik zie het als een overlevering, een soort van sage welke wordt doorgegeven door deskundige ambachtslieden, de ervarenen. Handwerk is júist om zijn disperfectie uniek en hebben de kleine foutjes of oneffenheden juist z’n charme. Daar betaald men deze tijd zelfs een klein vermogen voor.Deze kunstenaar is naast het schilderen, ook illustrator van vooral kinderboeken.
W E R K
Realistisch verbeeldend opgevoed dus.
Het illustreren heeft mij dingen anders doen zien, ofwel de kijk (inleving) van kinderen;Simpel en kleur goed gebruiken (uitmelken noemde mijn vader dat) Waar staan bepaalde kleuren en vormen voor? Welk gevoel roepen deze op bij mensen? Én welke kleurcombinaties ook? En dan alle combinaties inclusief roest en oxidatie (verval) combineren met kleuren zoals oranje of geel, groen of paars. Of goud (zonder oxide)
Naast illustreren, wat vaak ook priegelwerk is, had ik behoefte aan iets groots. Met een ‘kinderlijk’ inzicht, duidelijk en niet te veel details en heel veel kleur (in de zin van kleurig).Men moet er een blij positief gevoel van krijgen. Maar het moet ook niet na een jaar, ontiegelijk gaan vervelen of geagiteerd raken van teveel blijigheid zeg maar.Dus vanuit de ooghoeken gesignaleerd en er onbewust een boost van krijgen, vrolijkheid.
Ik ben met een auto vol lege grote doeken naar Frankrijk afgereisd naar een piepklein dorpje, denk hierbij aan het Asterix & Obelix dorpje, met een oud legendarisch kasteel als middelpunt boven op een druïde-plek. Jeanne d’Arc, zo heeft men mij toegefluisterd, heeft er ook 2 jaar gewoond en hebben mij de geheime onaangetaste sobere ruimte onder de grond laten zien. Vreemd genoeg zijn juist dáár ‘de vissen’ ontstaan. Grote doeken met ‘moderne’ vissen.Benieuwd wat de reactie van mijn vader zou zijn gezien de ‘oude-meesters-stijl’ van onze schildersfamilie-cultuur…Hij vond het geweldig!
T EC H N I E K
Ik heb ook brand gehad, jawel! (kachel van de buurman).Brand maakt meer kapot dan je lief is, zeker waar maar de keerzijde van dit drama, was wel dat ik werd terug geworpen op de basis; van niets, iets maken. Hier komt in een later stadium de ‘ReGoal’ vandaan.
Na verloop van tijd werd ik door al het blus-vocht, omringd door een explosie aan schimmels én natuurlijk roest en verdere erosie-uitspansels. Ik raakte steeds meer gefascineerd door de schoonheid hiervan. De weg van de natuur. Schimmelsen erosie moeten uiteraard wel in de hand worden gehouden anders is er natuurlijk uiteindelijk niks meer van over. Dat stoppen heb ik geleerd dus stoppen als ik denk: “nu issie op ‘t mooist” Geeft een machtig gevoel wel. Waardoor het vervolgens resulteerde in, dat zo’n beetje alles wat los en vast zat, verroest of geoxideerd was. Mijn vader vond dat het lang genoeg had geduurd en attendeerde mij er op dat ik nu wel voldoende ‘vergane glorie’ had gemaakt en dat= het nu weer tijd was voor de kleuren (waar men juist zo vangecharmeerd was) En daar had hij gelijk in. (had hij wel Alzheimer?)
3D-Art
Het uitgangspunt hiervoor is de reeds bekende werken (schilderijen) naast de eigenzinnige stijl en frisse kleurstelling, nóg een extra dimensie te geven. Door de basistechnieken van acryl en kunsthars te combineren en deze weer te mengen met uiteenlopende materialen, ontstaat er een scala aan neven-reacties en door deze effecten op hun beurt weer laag voor laag te gieten in een baklijst of mal, ontstaat er een 3D effect én een soms zelfs wat magische diepte.
Het aantal lagen, variërend tussen de 10 tot wel 16 lagen waarvan sommige in een bepaalde hoek worden aangebracht om het strakke beeld te onderbreken en het effect te verhogen. Om het nóg gekker te maken, tegenwoordig ook gebruik makend van zelf gekleide of eerder reeds gegoten onderdelen.
De 3D-Art werken laten zich helaas moeilijk vastleggen, deze zijn niet optimaal te fotograferen of zelfs te filmen waardoor men pas de juiste indruk krijgt door deze in ‘real-life’te zien.
Regoal
Regoal is eigenlijk niets anders dan; van ‘niets’ iets maken ofwel; alles wat niet meer gebruikt wordt voor hun doeleind, een ander doel geven.
Bijvoorbeeld: flessen worden tafelpoten of een kroonluchter, een tafel een kamerscherm of een jampot een buitenlamp, deze (wel of niet gewenst) te bewerken zodat b.v. Die flessen geen flessen meer zijn maar alleen de vorm in een andere toepassing. Soort DIY zeg maar.
Wat er dan ontstaat is een apart en uniek gebruiksartikel waarvoor men bij aankoop deze tijd behoorlijk war centjes voor neer moet tellen.Van écht alles, is iets te maken.
Ik zeg maar: “Wat niet ontploft is zowiezo bruikbaar maar zelfs die laatste….”
Joyce van Oorschot (Apeldoorn, 1963)
1985 was het jaar dat Joyce van Oorschot cum laude als grafisch vormgever afstudeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem.
Na een aantal jaren met veel plezier voor verscheidene bureau’s en uitgevers te hebben gewerkt als vormgever, fotograaf en illustrator is ze uiteindelijk voor zichzelf begonnen.
Hierdoor kon zij zich met name ook gaan storten op het maken van grote schilderijen..In de loop der jaren heeft Joyce hierin haar eigen methodes en technieken ontwikkeld.
Met name de begeleiding van haar vader en het leerproces van de ambacht van de ‘oude meesters’ en de rijke schildersverhalen (ook uit de familie) kreeg zij ook kleurenleer en de kennis van materialen inclusief de effecten hiervan(de chemie). Tevens zelf de verven en lakken maken d.m.v. o.a. pigmenten / biest / eigeel & eiwit / terpentijn, olie en water.
Ze blijft nieuwe materialen uit proberen welke zijn terug te vinden in haar werk, o.a. acryl, aquarel, olieverf, pastel, bladmetaal, nagellak, hout, krijt, roest, oxide, zand, pigmenten, kunsthars, glas en natuurlijk haar eigen gemaakte verven & lakken.
In haar schilderijen is duidelijk haar ‘handtekening’ terug te vinden waarmee de werken worden gekarakteriseerd door een krachtige vormgeving en een sterk sprekend kleurgebruik.
A M B A C H T
Ik mag mij zeer gelukkig prijzen met wat mijn vader mij heeft geleerd en bijgebracht aan materiaalkennis & technieken, waarmee ook de werking van de chemie van de materialen onderling en truckjes voor een speciaal effect. Verven en lakken zelf te maken met o.a. pigmenten, biest, eigeel, eiwit, olie, terpentine en water.
De prachtige verhalen over zijn opa (‘opa Schilder’) hofschilder van koningin/regentes Emma, de oude meesters maar ook de ‘nieuwe’ deze laatste moesten dan wel onderscheidend zijn, geen klodderaars of erger nog; namakers zonder eigen mening. (behalve Geert Jan, “de meester-vervalser aller tijden”)
Ik ben hem erg dankbaar hiervoor (zelfs het ‘senang’gevoel van een zwareterpentinelucht).Ik heb van mijn vader enorm veel geleerd en dit te samen met de ‘brandsituatie’ heb ik zó’n brede kennis verworven dat ik wel durf te zeggen dat “écht alles kan!” En daarmee ook, dat iederéén alles kan. (met een beetje aanmoediging en wat zelfvertrouwen)
Daarom mag de ambacht, om maar zo te zeggen, nooit verloren gaan! Ik zie het als een overlevering, een soort van sage welke wordt doorgegeven door deskundige ambachtslieden, de ervarenen. Handwerk is júist om zijn disperfectie uniek en hebben de kleine foutjes of oneffenheden juist z’n charme. Daar betaald men deze tijd zelfs een klein vermogen voor.Deze kunstenaar is naast het schilderen, ook illustrator van vooral kinderboeken.
W E R K
Realistisch verbeeldend opgevoed dus.
Het illustreren heeft mij dingen anders doen zien, ofwel de kijk (inleving) van kinderen;Simpel en kleur goed gebruiken (uitmelken noemde mijn vader dat) Waar staan bepaalde kleuren en vormen voor?
Welk gevoel roepen deze op bij mensen? Én welke kleurcombinaties ook? En dan alle combinaties inclusief roest en oxidatie (verval) combineren met kleuren zoals oranje of geel, groen of paars. Of goud (zonder oxide)
Naast illustreren, wat vaak ook priegelwerk is, had ik behoefte aan iets groots.
Met een ‘kinderlijk’ inzicht, duidelijk en niet te veel details en heel veel kleur (in de zin van kleurig).
Men moet er een blij positief gevoel van krijgen.
Maar het moet ook niet na een jaar, ontiegelijk gaan vervelen of geagiteerd raken van teveel blijigheid zeg maar.
Dus vanuit de ooghoeken gesignaleerd en er onbewust een boost van krijgen, vrolijkheid.
Ik ben met een auto vol lege grote doeken naar Frankrijk afgereisd naar een piepklein dorpje, denk hierbij aan het Asterix & Obelix dorpje, met een oud legendarisch kasteel als middelpunt boven op een druïde-plek.
Jeanne d’Arc, zo heeft men mij toegefluisterd, heeft er ook 2 jaar gewoond en hebben mij de geheime onaangetaste sobere ruimte onder de grond laten zien.
Vreemd genoeg zijn juist dáár ‘de vissen’ ontstaan.
Grote doeken met ‘moderne’ vissen.
Benieuwd wat de reactie van mijn vader zou zijn gezien de ‘oude-meesters-stijl’ van onze schildersfamilie-cultuur…Hij vond het geweldig!
T EC H N I E K
Ik heb ook brand gehad, jawel! (kachel van de buurman).
Brand maakt meer kapot dan je lief is, zeker waar maar de keerzijde van dit drama, was wel dat ik werd terug geworpen op de basis; van niets, iets maken.
Hier komt in een later stadium de ‘ReGoal’ vandaan.
Na verloop van tijd werd ik door al het blus-vocht, omringd door een explosie aan schimmels én natuurlijk roest en verdere erosie-uitspansels.
Ik raakte steeds meer gefascineerd door de schoonheid hiervan.
De weg van de natuur. Schimmelsen erosie moeten uiteraard wel in de hand worden gehouden anders is er natuurlijk uiteindelijk niks meer van over.
Dat stoppen heb ik geleerd dus stoppen als ik denk: “nu issie op ‘t mooist” Geeft een machtig gevoel wel.
Waardoor het vervolgens resulteerde in, dat zo’n beetje alles wat los en vast zat, verroest of geoxideerd was.
Mijn vader vond dat het lang genoeg had geduurd en attendeerde mij er op dat ik nu wel voldoende ‘vergane glorie’ had gemaakt en dat= het nu weer tijd was voor de kleuren (waar men juist zo vangecharmeerd was) En daar had hij gelijk in.
(had hij wel Alzheimer?)
3D-Art
Het uitgangspunt hiervoor is de reeds bekende werken (schilderijen) naast de eigenzinnige stijl en frisse kleurstelling, nóg een extra dimensie te geven.
Door de basistechnieken van acryl en kunsthars te combineren en deze weer te mengen met uiteenlopende materialen, ontstaat er een scala aan neven-reacties en door deze effecten op hun beurt weer laag voor laag te gieten in een baklijst of mal, ontstaat er een 3D effect én een soms zelfs wat magische diepte.
Het aantal lagen, variërend tussen de 10 tot wel 16 lagen waarvan sommige in een bepaalde hoek worden aangebracht om het strakke beeld te onderbreken en het effect te verhogen.
Om het nóg gekker te maken, tegenwoordig ook gebruik makend van zelf gekleide of eerder reeds gegoten onderdelen.
De 3D-Art werken laten zich helaas moeilijk vastleggen, deze zijn niet optimaal te fotograferen of zelfs te filmen waardoor men pas de juiste indruk krijgt door deze in ‘real-life’te zien.
Regoal
Regoal is eigenlijk niets anders dan; van ‘niets’ iets maken ofwel; alles wat niet meer gebruikt wordt voor hun doeleind, een ander doel geven.
Bijvoorbeeld: flessen worden tafelpoten of een kroonluchter, een tafel een kamerscherm of een jampot een buitenlamp, deze (wel of niet gewenst) te bewerken zodat b.v. Die flessen geen flessen meer zijn maar alleen de vorm in een andere toepassing.
Soort DIY zeg maar.
Wat er dan ontstaat is een apart en uniek gebruiksartikel waarvoor men bij aankoop deze tijd behoorlijk war centjes voor neer moet tellen.
Van écht alles, is iets te maken.Ik zeg maar: “Wat niet ontploft is zowiezo bruikbaar maar zelfs die laatste….”
